13 Ιουν 2013

Από την Καρμίνα Μπουράνα στην Καρμίρα Πουτάνα




Πρέπει να κόψω είτε τα χάπια είτε να αποκληρώσω τον Μορφέα και να απολύσω τον ψυχίατρο μια για πάντα. Να τον ρίξω στα Τάρταρα ή  ακόμα καλύτερα να τον βάλω να παρακολουθεί μαγνητοφωνημένες εκπομπές με τον αείμνηστο Ανδρέα στα μπαλκόνια με εκείνη την λαοθάλασσα την πράσινη  θεέ μου τι εποχή τροφαντών αγελάδων ήταν τότε αυτή,και όχι μόνο αγελάδων αλλά και ταύρων και βοοειδών και άλλα λοιπά συμπαθέστατα στην πραγματική τους μορφή ζώα,  μόλις έβγαινε στο μπαλκόνι όλες οι τύπισσες από κάτω είχαμε πολλαπλούς οργασμούς και δεν ήταν μόνο αυτός αλλά και όλα τα παλικάρια που είχε τότε μαζί του ήρωες τιτάνιοι θεοί, εργάτες του δικαίου και της πατρίδας – να προσέχω να μην πίνω καφέ όταν γράφω κάτι τέτοια γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος παππούλης μου κάποιο λάκκο έχει ο δρόμος και εγώ συνήθως πέφτω σε λάκκους όταν βάζω τα δάκτυλα στο πληκτρολόγιο (μα την αγία πατάτα δεν καταλαβαίνω τι το πειράζει το word η λέξη δάκτυλα. Πάρε 5 ανοιχτά έτσι για να έχεις να πορεύεσαι) - τύφλα να έχει ο γκομενιάρης Δίας και η ξενέρωτη Ήρα και ο Άρης δεν ήταν τίποτα μπροστά τους ~ να ξηγούμεθα δεν εννοώ τον Βελουχιώτη τον έφαγαν κι αυτόν λάχανο- έτσι είναι μην δουν άνδρα να είναι Άνδρας αμέσως να τον καθαιρέσουν  να τον ευνουχίσουν και να βάλουν στην θέση του ένα καλολαδωμένο μαριονετάκι και να το δάκρυ κορόμηλο μόλις έπεφτε και η διάσημη Καρμίνα Μπουράνα. Τι εθνική ανάταση τι υπερηφάνεια είμαστε τότε έτοιμοι να πέσουμε στον καιάδα για τον πράσινο αγώνα – όχι πράσινα άλογα –  βέβαια δεν ξέραμε ότι όσα δεν φτάνει η αλεπού τα φτάνουν τα κοράκια αλλά ποιος κοίταζε τότε ψηλά και για να πούμε και του στραβού το δίκαιο ( χε ;) ) νομίζω ότι τότε δεν κοιτούσαμε αλλού παρά μόνο μέχρι το ύψος του μπαλκονιού, αλλά είμαστε πάντα περήφανος και δημοκρατικός λαός και αγωνιζόμαστε για να βολευτούμε εμείς τα παιδιά μας τα εγγόνια μας τα δισεγγόνια μας και πάει λέγοντας γιατί και τα ιερά τέρατα που κυβερνούσαν μετά από τον ακατονόμαστο (ναι ξέρω πολλοί φάγανε ψωμί κατά την διάρκεια της χούντας και πολλοί βέβαια έτρωγαν το σκατό τους. Τώρα έχουμε δημοκρατία πια και όλοι τρώμε σκατά και ησυχάσαμε) αγωνιζόντουσαν για να βολέψουν όλον τον λαό (μας ‘βόλεψαν’ τελικά. Πονάει λίγο ακόμα αλλά νομίζω ότι μας αρέσει πια. Με πιάν’σ ? όχι? Πέρνα να σε κεράσω κανά χάπι) γιατί και οι οικογένειές τους μες στον λαό δεν ανήκαν? Εξάλλου οι θεοί δικαιούνται να έχουν και offshore ναούς για να τους λατρεύουν και οι αλλόθρησκοι. Και αν τέλος πάντων αυτοί που έσωσαν τον τόπο από την βδελυρή δικτατορία δεν δικαιούνταν μια σωστή δίκαιη μεταχείρηση και αμοιβή ποιος θα την δικαιούταν? Εσύ που θες καθοδήγηση και δεν ξέρεις τι σου γίνεται? Και εδώ είναι που κάνω μια παραδρομή και δεν μπορώ να μην σκεφτώ (το έχω πει ότι πρέπει κι αυτό να το κόψω) ότι χθες που έβαλα πλυντήριο έβαλα ένα πράσινο μπλουζάκι μου μαζί με μια μπλε πατσαβούρα και το μπλουζάκι βγήκε με ένα σκατί χρώμα ενώ η πατσαβούρα παρέμεινε ίδια, βέβαια δεν θα έπρεπε να απορώ γιατί οι πατσαβούρες  την έχουν αυτήν την ιδιότητα. Και εκεί ήταν που μου κάθισε στο σβέρκο ο εφιάλτης. Είδα την μπλε πατσαβούρα στον ύπνο μου ότι είχε καταλάβει το σπίτι μου και από δίπλα της ήταν το σκατί ξεχειλωμένο προδοτικό μπλουζάκι μου. Και δεν έφτανε αυτό είχε σηκώσει μπαϊράκι και η σφουγγαρίστρα – μην με ρωτήσεις τι χρώμα έχει. Πραγματικά είναι μοναδικό. Δεν θα την βρεις πουθενά. Εκτός αν πάρεις όλα τα χρώματα τα ανακατέψεις και βγάλεις ένα ωραίο εμετί –  μου είπαν και οι 3 ότι το σπίτι μου ήταν χρεοκοπημένο και έτρεξα πανικόβλητη στο συρτάρι που φυλάω την περιουσία των 100 ευρώ μου και είδα ότι δεν υπήρχαν πια τα λεφτά. Μα ρε παιδιά τους λέω εδώ ήταν χθες, κάνεις λάθος μου απάντησαν, τα έφαγες μόνη σου και επειδή δεν ξέρεις ότι τα έφαγες μόνη σου αποφασίσαμε να αναλάβουμε το σπίτι σου και να σε σώσουμε από την χρεοκοπία. Μα δεν είπατε ότι ήδη είμαι χρεοκοπημένη? Ναι αλλά ειδικά τώρα που είσαι χρεοκοπημένη έχεις ανάγκη από την προστασία μας? Και στο κάτω κάτω της γραφής βρε κουτή, μου λέει η μπλε πατσαβούρα, ποιος καλύτερος από εμάς να σε βοηθήσει που ούτως ή άλλως είμαστε στο σπίτι σου τόσα χρόνια? Είναι πια και δικό μας σπίτι. Και μάλιστα μπορώ να πω ότι είναι μόνο δικό μας σπίτι και εσύ θα πληρώσεις ενοίκιο.  Άναυδη έμεινα να παρακολουθώ την μπλε πατσαβούρα να κλείνει τις κουρτίνες να ανεβαίνει πάνω στον μαύρο τοίχο και να αρχίσει να βγάζει έναν λόγο, ρε παιδιά αλήθεια λέω σαν του Ανδρέα τότε. Συγκινήθηκα, οργασμό δεν είχα γιατί μου την χάλασε λίγο το φανελάκι που το κοίταζα και το σιχαινόμουν. Και εκεί που λες άρχισε το δάκρυ κορόμηλο και λέω κάτσε να βάλω και τον ύμνο από τα παλιά.
αλλά μόλις ακούστηκε η πρώτη νότα το μπλουζάκι μου παραλίγο να πάθει έμφραγμα, η σφουγγαρίστρα κοκάλωσε και μας άφησε χρόνους. Όμως στο ύψος της η μπλε πατσαβούρα  χαιρέτησε στρατιωτικά τον ύμνο.
Εκεί ξύπνησα από τον τρόμο μου, όταν το είπα στον ψυχίατρο μου απάντησε πως έχω μπερδέψει την Καρμίνα Μπουράνα με την Καρμίρα Πουτάνα.όχι γιατρέ μου, του λέω, αυτή πήραν την Καρμίνα και την έκαναν Καρμίρα. Μετά της άλλαξαν και το επώνυμο και τελείωσε η υπόθεση. Κατάλαβες, γιατρέ μου, ότι κύλησε ο τεντζερης και χύθηκε η σούπα; Μετά δεν θυμάμαι τίποτα γιατί ο γιατρός έκρινε χρήσιμο να με στείλει πάλι για ύπνο. Ναι γιατρέ μου αλλά αν τώρα δω ότι είμαι εγώ τελικά η Καρμίρα Πουτάνα και τόσα χρόνια νομιζα πως ήμουν η Καρμίνα Μπουράνα;

Ηθικόν συμπέρασμα :  εκεί που περιμέναμε το χρίσμα μας έκαναν το κλύσμα .

Θα επανέρθω ;)

Υγ.

επίσης θα πετάξω το πράσινο μπλουζάκι γιατί το σκιάζομαι έτσι όπως αλλάζει χρώμα σαν τον χαμαιλέοντα, την ακαθορίστου χρώματος σφουγγαρίστρα και την μπλε πατσαβούρα  στον βόθρο. Χμμμ θα επιπλέουν εκεί φαντάζομαι μαζί με όλα τα άλλα σκατά. Το πλυντήριο θα το κρατήσω για περαιτέρω χρήση ;)